+

      >

Dolly de Rode exposeert in de Martinikerk te Groningen (vervolg)

 

Gaandeweg is er in het werk van Dolly de Rode dus een verschuiving opgetreden van cultuur naar natuur. Het motief van de levensboom vormt als het ware de brug waarover de kunstenares van het ene gebied naar het andere is overgestoken. Beide speelden voorheen een rol in het werk, maar na haar ‘bomenreeks’ is zij meer gaan inzoomen op voor haar waardevolle zaken en toen ontstonden de werken met daarop de uitvergrote details. De levensboom is natuurlijk een zeer geschikte kandidaat voor deze brugfunctie omdat dit motief zowel een sterke culturele (boom des levens, stamboom) als natuurlijke connotatie heeft.

 

Over het werk dat ze nu maakt, schrijft Dolly de Rode zelf: ‘De laatste jaren schilder ik bloemfragmenten en andere beelden uit de natuur. Geen realistische taferelen maar kleuren en patronen die zich hebben losgezongen van soorten, functies en processen. Ik houd van de organische vormen en de overdadige kleurencombinaties die je zomaar overal kunt aantreffen. Soms heel stil. Soms heel luidruchtig. Ieder levend wezen is uiteindelijk een ingewikkelde verzameling van piepkleine cellen, samen vormen ze de meest wonderlijke patronen. Aan de andere kant staat alles op zichzelf en is een onvervangbaar deel van een magische orde: stille details. De bloemen, details en andere vormen die ik schilder bestaan niet echt, ze lijken op iets wat je herkent.